ตามธรรมดานั้น  คนทุกคนเกิดมาแล้ว  กิน ๆ  นอน ๆ  แล้วก็ตายเหมือนกัน  แต่ต่างกันตรงที่บางคนตายไปโดยไม่มีผลงานอะไรที่จะให้ประโยชน์แก่คนอื่นเลย  บางคนมีผลงานให้คนอื่นได้ประโยชน์  ชีวิตของเขาย่อมไม่ว่างเปล่า  เป็นชีวิตที่มีสาระ  ที่มีความหมาย  มีความสำคัญ  เป็นที่กล่าวถึงเป็นที่รู้จักของคนอื่น  แม้ว่าเขาจะตายไปนานแล้ว

เวลาของชีวิต  วันหนึ่งมี  ๒๔  ชั่วโมง ๆ  หนึ่งมี ๖๐  นาที ๆ หนึ่ง มี ๖๐  วินาที  เท่ากันทุกชีวิต  แต่เมื่อวินาทีหนึ่งหมดไป  นาทีหนึ่งหมดไป  ชั่วโมงหนึ่งหมดไป  สิ่งที่ยังคงเหลืออยู่คือผลงานย่อมมีไม่เท่ากัน  ย่อมไม่เหมือนกัน กล่าวคือ  บางชีวิตมีน้อย  บางชีวิตมีมาก  บางชีวิตไม่มีเลย  ชีวิตอย่างสุดท้ายนี้ย่อมเป็นชีวิตที่ว่าง  เป็นโมฆะน่าเสียดายเวลานั้น ๆ  เวลาของชีวิตนั้นมีค่ามหาศาล  เมื่อหมดไปเพียงวินาทีหนึ่ง  ย่อมไม่สามารถนำกลับคืนมาได้ แม้จะใช้เงินทองท่วมหลังช้างก็ไม่สามารถจะซื้อกลับคืนมาได้  น่าเสียดาย

ท่านเจ้าคุณพระนพีสีพิศาลคุณ  เป็นผู้ใช้เวลาชีวิตเป็น  แม้เวลาของชีวิตจะสิ้นไป  แต่ก็มีผลงานเหลืออยู่  เป็นอันมาก  ข้อนี้จะศึกษาได้จากชีวประวัติของท่าน  แม้ท่านจะสิ้นไปแล้ว  แต่ผลงานของท่ายยังอยู่   ยังให้ประโยชน์แก่ผู้อื่นอยู่  ชีวิตของท่านจึงเป็นชีวิตที่มีสาระ  มีค่า  มีความสำคัญ  ไม่เสียทีที่เกิดมาสมกับคำที่ว่า  ค่าของคน  อยู่ที่ผลของงาน

ด้วยอำนาจแห่งบุญอันเกิดจากการบำเพ็ญของท่านและของท่านสาธุชนทั้งหลายได้บำเพ็ญอุทิศถวายท่านจงเป็นพลวปัจจัยส่งเสริมให้ท่านได้มีความสุขเกษมสำราญ และจงถึงที่สุดแห่งทุกข์ทุกประการในสัมปรายภพนั้น